Rozwiązywanie problemów wspólnie z dzieckiem
Wszystkim rodzicom zależy by Ich dziecko miało szczęśliwe życie. Obojętnie jednak, jak się starają, nie uchronią dziecka przed wszystkimi problemami. To nieodłączna część otaczającego je świata. Na początku zwykle są to małe rzeczy, takie jak np. kłótnia o zabawkę z kolegami. Im dziecko jest jednak starsze, tym problemy mogą stać się większe i poważniejsze. Wyręczanie na każdym kroku, wcale więc nie pomoże. Wręcz przeciwnie – ten sposób sprawia, że w dorosłym życiu dziecko prawdopodobnie będzie mieć spore trudności w radzeniu sobie na własną rękę.
Podczas rozwiązywania problemów korzystajmy z pomysłowości dzieci. Jeśli dzieci i rodzice wspólnie szukają rozwiązań, to zwykle dzieci maja większy zapał do podjęcie się tego zadania. Rozwiązywanie problemów z dzieckiem nie polega też na mówieniu mu „zrób to i to”. Zamiast podsuwać mu gotowe rozwiązania, skłoń je do myślenia. Kiedy dziecko przychodzi do Ciebie z problemem, zadawaj mu pytania, które pozwolą mu samodzielnie znaleźć rozwiązanie. W ten sposób znacznie więcej się nauczy, a przede wszystkim lepiej zapamięta tę lekcję i wyciągnie z niej wnioski.
Sześć kroków pomocnych przy rozwiązywaniu problemu:
1.wysłuchanie tego, co czuje i czego potrzebuje moje dziecko.
2.podsumowanie jego punktu widzenia
3.wyrażenie własnych uczuć i potrzeb.
4.zachęcenie do znalezienia sposobu na rozwiązanie problemu ( dyskusja)
5.zapisanie wszystkich pomysłów bez ich oceniania
6.wspólne zdecydowanie, które pomysły chcemy zastosować i jak zamierzamy wprowadzić je w życie.
Polecam książkę:
Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły
Faber Adele , Mazlish Elaine
Uzależnienie od komputera i Internetu
Przyczyn uzależnienia jest wiele, najczęściej występujące to:
- niskie poczucie własnej wartości,
- nieumiejętność nawiązywania kontaktów,
- potrzeba oderwania się od rzeczywistości, która jest trudna dla dziecka, np.: między członkami rodziny trwa nierozwiązany konflikt,
- dzieci nie mają z rodzicami bezpiecznej i serdeczniej więzi,
- zaburzona jest struktura rodziny, szczególnie w zakresie hierarchii podsystemów rodziców i dzieci (tzn.... dzieci rządzą),
- dzieci mają problemy w nauce (często na skutek trudności z koncentracją uwagi, impulsywnością lub nadruchliwością, zaburzeniami nastroju),
- dzieci nie radzą sobie z trudnymi emocjami (lękiem, złością, nudą, smutkiem, samotnością).
Dla tych, którzy cierpią z powodu niskiego poczucia własnej wartości, częstej dezaprobaty ze strony innych, a szczególnie dorosłych - ryzyko uzależnienia się jest największe.
Uzależnienie od komputera i Internetu jest uzależnieniem psychicznym tzn. osoba uzależniona ma silną potrzebę korzystania z komputera czy telefonu . Młody człowiek najczęściej nie potrafi sam sobie z tym poradzić, często nie zauważa swojego problemu. Informowany przez innych nie przyjmuje tego faktu do wiadomości .
Jeżeli rodzic podejrzewa uzależnienie u swojego dziecka bądź zaczyna się niepokoić o czas spędzany przy komputerze, to warto zwrócić uwagę, że do objawów przemawiających za uzależnieniem należałoby zaliczyć:
ü spędzanie przy komputerze coraz większej ilości czasu kosztem innych dotychczasowych zainteresowań; dziecko wpada w "ciągi komputerowe", tzn. siedzi po kilka godzin bez przerwy, nie może się oderwać,
ü zaniedbywanie obowiązków szkolnych w związku z komputerem; jego zaangażowanie w świat wirtualny przynosi szkody w świecie realnym, np.: nie odrabianie lekcji, zaniedbywanie przyjaciół, słabsze oceny ze szkoły,
ü kłamanie odnośnie ilości czasu spędzonego przy komputerze;
ü reagowanie rozdrażnieniem czy nawet agresją w sytuacjach, kiedy korzystanie z komputera jest utrudnione, bądź niemożliwe.
ü dziecko próbuje ograniczyć ilość czasu spędzonego przed komputerem, lecz to mu się nie udaje.
Istotne jest, występowanie co najmniej 3 z 5 objawów, które zostały wyżej przedstawione, aby można był stwierdzić, że jest to problem uzależnienia. Co może zrobić w tej sytuacji rodzic?
Gdy zaczynasz mieć obawy, że Twoje dziecko się uzależnia pamiętaj, że to poważna sprawa i nie wymagaj, by dziecko po przestało z niego korzystać.
- powiedz dziecku, że widzisz problem, choćby zaprzeczało,
- nazwij niepokojące Cię zachowania i ich konsekwencje,
- przygotuj się na to, że nastolatek może nie dostrzegać problemu i nie mieć motywacji do zmiany, dopóki nie znajdzie się w poważnym kryzysie,
- poszukaj pomocy u specjalisty i współpracuj, poznaj plan terapii,
- okazuj dziecku, że je kochasz, mimo, że nie akceptujesz jego zachowania,
- pozwól mu ponosić odpowiedzialność i koszty uzależnienia,
- bądź stanowczy, konkretny, nawet jeśli łatwiej uwierzyć w zapewnienie dziecka, że kontroluje swoje zachowanie,
- nie zapominaj, że osoby uzależnione tworzą system usprawiedliwiania i zakłamywania rzeczywistości. Twoja jasność, szczerość i konsekwencja w pilnowaniu umów może być pomocna,
- pomóż uzależnienie od komputera zastąpić innymi czynnościami, które zaspokajają podobne potrzeby i wypełniają czas,
- doceniaj zmiany i osiągnięcia,
- poszukaj wsparcia dla siebie podczas długiego procesu pomagania dziecku. Nie jesteście jedyną rodziną z takim problemem.
( źródło: Danuta Łaska- pracownik Poradni P-P Bydgoszcz)Artykuł powstał na podstawie: Patologiczny hazard i internet. Janina Węgrzecka-Giluń.W świecie kameleona. Program profilaktyczny dla młodzieży. Dominika ŁęckaW pułapce Internetu. Ryszard Poprawa. Instytut Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego.)
Zajrzyj:
https://madraochrona.pl/strefa-specjalisty/czynniki-ryzyka-i-czynniki-chroniace/
https://www.juniorowo.pl/jak-oderwac-dzieci-od-komputera/